Terugblik Score2 Clubkampioenschappen '22
22 september 2022
De prijzen zijn uitgereikt, de banen zijn weer voor iedereen beschikbaar, de kampioenen zijn bekend. Kortom: de Score2/Clubkampioenschappen van 2022 zitten erop. Het was mooi, ondanks het weer. En dankzij het weer.
Het is allemaal een beetje anders gelopen dan de toernooicommissie zich had voorgesteld. Al toen we de vorige editie van de clubkampioenschappen van OTV nog maar net achter de rug hadden, was voor Daniëlle, Marieke en Rob één ding volkomen duidelijk: volgend jaar gaan we het helemaal anders doen. Nou ja, niet helemaal natuurlijk, maar wel een paar essentiële dingen.
De afsluitende zondag, traditioneel de dag dat het toernooi als een aangeschoten hert doodbloedt, dáár wilden we vanaf. De zaterdag, dát moest de grote finaledag worden. Met alle beslissende partijen, met een kamerbrede barbecue, een vrolijke prijsuitreiking en een feest dat heel Oosterbeek zich nog lang zou heugen. Later bedacht het bestuur dat die dag ook een goed moment was om de drie gloednieuwe hardcourtbanen feestelijk te openen. Het zou – kortom – een orgastische mijlpaal in de clubgeschiedenis van OTV worden. Zou…..
Inmiddels hebben de feiten de concepten ingehaald en weet iedereen dat het allemaal een ietsepietsie anders is gelopen. Een paar uitgelopen partijen op woensdag, een stevige regenbui op donderdag, een hoosbui op vrijdag, een zondvloed op zaterdag – het was te veel voor het draaiboek en voor het afwateringssysteem van de banen. Voor ons goede humeur ook trouwens.
De toernooicommissie had het druk. Nadat we vrijdagavond in een sessie van een paar uur het programma al eens flink onder handen hadden genomen, was er zaterdag opnieuw paniek. En regen, dat ook. De rayonhoofden kwamen bij elkaar in het clubhuis en zelden zag ik een zwaarmoediger stelletje bij elkaar. Ze slurpten liters koffie weg en het gezelschap leek op een levende reclame voor antidepressiva in het drinkwater. Maar er werden wel knopen doorgehakt: de discjockey werd met een vriendelijke glimlach bedankt voor zijn diensten. Arjen viste het voor de zaterdag ingekochte vlees uit de vuilnisbak (grapje!) voor een copieuze barbecue op die vermaledijde zondag. En alle potjes die donderdag, vrijdag en zaterdag niet gespeeld konden worden verhuisden naar de zondag. In een compleet nieuw format. Het is de gemiddelde tennisser een gruwel, maar we gingen op tijd spelen. En de opening van de blauwe banen? Die heeft Jan Hoedje geheel in zijn eentje gedaan. Naar verluidt heeft hij het heel leuk gehad.
Terwijl Arjen aan de gang ging om de banen een make-over te geven, werkte de toernooicommissie achter de laptop aan een nieuwe opzet. De voorzitter zorgde voor morele en culinaire steun door saucijzenbroodjes te presenteren met vlees van koeien die ze hoogstpersoonlijk urenlang gemasseerd had. Na een paar uur schuiven en rommelen, enkele duizenden e-mailtjes en een paar honderd telefoontjes was het gelukt om een geheel nieuwe opzet in de steigers te zetten. Om die plannen te laten slagen, moesten we wel een paar potjes schrappen. Dat levert gemopper op, zou je denken. Leden die dreigen hun erelidmaatschap op te zeggen, eeuwige talenten die de gravelbanen willen omploegen en doorgaans vreedzame bejaarde dubbelaars die gewapend met houten rackets het hoofd van de voorzitter eisen. Maar neen, niets van dat alles. Sterker nog: het regende positieve reacties van de toernooideelnemers. En steunbetuigingen. Alsof de toernooicommissie de zwaarst getroffen partij was, en niet de spelers.
Iedereen blij? Nou nee. Er was één zorgwekkende reactie. “Tot mijn spijt moet ik me uit het toernooi terugtrekken vanwege heftige psychische problemen”, schreef René Obbes. “Ik vermoed een ernstige vorm van verdringing.” Zo’n mededeling gaat je niet in je koude kleren zitten als aanstichter van die ellende. René had een verklaring voor zijn ellende: “Ik zie dat Esther en ik de halve finale van Paul en Gerrit Jan hebben verloren. En laat ik me nou TOTAAL NIET kunnen herinneren dat ik die ooit gespeeld zou hebben.”
Zorgwekkend, dat is duidelijk. De toernooicommissie heeft René en zijn therapeut direct hulp aangeboden. Ondanks zijn malheur kwam de lieverd nog met complimenten aan het adres van de toernooicommissie. Hij schrijft: “Wat ik me wel kan herinneren is dat dit een supergaaf toernooi was tot de regen. Respect voor jullie dat jullie met veel moeite hebben gered wat er te redden valt.”
Met een brok in onze keel gingen we de finalezondag in. En toen viel alles mee. De zon scheen de hele dag, er waren prachtige finales met blije winnaars en tevreden verliezers, een heerlijke barbecue, een gezellig biertje of wijntje, veel warme woorden en een geweldige sfeer. Alsof het nooit regent in Oosterbeek.
Gelukkig hebben we de foto's nog!!
Tot volgend jaar!
Daniëlle,
Marieke
en Rob.
Nieuwscategorieën